ಪುರುಷ ವಿರೋಧಿ ನೆಲೆಯಲ್ಲಿ
ಮೂಡಿಬಂದ ಸಲಿಂಗಿ ನಾಟಕ “ದ್ಹೋರಿ ಜಿಂದಗಿ”
ಈ ನಾಟಕವನ್ನು ಸಿಜಿಕೆ ರಾಷ್ಟ್ರೀಯ
ರಂಗೋತ್ಸವಕ್ಕೆ ಯಾರು ಯಾವ ಕಾರಣಕ್ಕೆ ಶಿಪಾರಸ್ಸು ಮಾಡಿದರೋ ಗೊತ್ತಿಲ್ಲಾ.. ಆದರೆ ಕನ್ನಡ ರಂಗಾಸಕ್ತರು
ಈ ನಾಟಕದ ಅತಿರೇಕಗಳಿಗೆ ಸಾಕ್ಷಿಯಾಗುವುದು ತಪ್ಪಲಿಲ್ಲಾ. ಯಾವುದೇ ನಾಟಕ ಆಯ್ದುಕೊಂಡ ವಸ್ತು ವಿಷಯ
ಹಾಗೂ ಸಿದ್ದಾಂತವನ್ನು ಪ್ರತಿಪಾದಿಸುವುದರಲ್ಲಿ ತಪ್ಪೇನಿಲ್ಲಾ.. ಆದರೆ ಹಾಗೆ ಸಮರ್ಥಿಸಿಕೊಳ್ಳುವ ಉಮೇದಿನಲ್ಲಿ
ಸಾರಾಸಗಟಾಗಿ ಎಲ್ಲವನ್ನೂ ನಿರಾಕರಿಸುವ ರೀತಿಯಂತೂ ಸಮರ್ಥನೀಯವಲ್ಲಾ. ಈ ‘ದ್ಹೋರಿ ಜಿಂದಗಿ’ ಎನ್ನುವ ಸಲಿಂಗಿ ವಿಷಯದ ನಾಟಕದ
ವಸ್ತು ಹಾಗೂ ಅದನ್ನು ಪ್ರದರ್ಶಿಸಿದ ರೀತಿಗಳು ನಮ್ಮ ನಾಡಿಗೆ ಒಗ್ಗುವಂತಹುದಲ್ಲಾ.
“ರಂಗನಿರಂತರ”ವು ಆಯೋಜಿಸಿದ “ಸಿಜಿಕೆ ರಾಷ್ಟ್ರೀಯ ರಂಗೋತ್ಸವ”ದಲ್ಲಿ 2017, ಮೇ 20 ರಂದು
ಸಂಸ ಬಯಲು ರಂಗಮಂದಿರದಲ್ಲಿ ಪ್ರದರ್ಶನಗೊಂಡ ಹಿಂದಿ ಭಾಷೆಯ “ದ್ಹೋರಿ ಜಿಂದಗಿ” ನಾಟಕವನ್ನು ಗುಜರಾತಿನ ಕಥೆಗಾರ
ವಿಜಯ್‌ದಾನ್ ದೆಥಾರವರ ಕಥೆಯನ್ನಾಧರಿಸಿ ಗುತ್ಲೀನ್ ಜಡ್ಜ್ ರವರು ನಿರ್ದೇಶಿಸಿದ್ದು, “ಪ್ಲೇ ಆನ್ ಪ್ರೊಡಕ್ಷನ್” ರಂಗತಂಡದ ಕಲಾವಿದರು ಅಭಿನಯಿಸಿ
ಮಳೆ ಗಾಳಿ ಚಳಿಯಲ್ಲೂ ನೋಡುಗರ ಮೈಮನದಲ್ಲಿ ಬಿಸಿ ಏರಿಸಿದರು.
ಸಲಿಂಗಿಗಳ ಕುರಿತು ಕೆಲವಾರು
ಸಿನೆಮಾ ಹಾಗೂ ನಾಟಕಗಳು ಈಗಾಗಲೇ ಭಾರತೀಯ ರಂಗಭೂಮಿಯಲ್ಲಿ ಬಂದಿವೆ. ಸ್ತ್ರೀವಾದಿ ನಾಟಕಗಳೂ ಬೇಕಾದಷ್ಟಾಗಿವೆ.
ಪರ ವಿರೋಧ ಚರ್ಚೆಗಳೂ ಆಗಿವೆ. ಲೆಸ್ಬಿಯನ್ ಆಗಿರಲಿ
ಇಲ್ಲವೇ ಗೇ ಸಂಬಂಧಗಳಾಗಿರಲಿ ಅವು ವ್ಯಕ್ತಿಯ ಖಾಸಗಿ ಬದುಕಿನ ಹಕ್ಕಾಗಿವೆ. ದಮನಕಾರಿಯಲ್ಲದ ಸ್ವಇಚ್ಚೆಯಿಂದ
ಜೊತೆಗೂಡುವ ವಯಸ್ಕ ಗಂಡು ಗಂಡು ಹಾಗೂ ಹೆಣ್ಣು ಹೆಣ್ಣು ಸಂಬಂಧಗಳು ಹಾಗೂ ಮದುವೆಗಳ ಬಗ್ಗೆ ಅಕ್ಷೇಪನೆ
ಮಾಡುವಂತಹುದೇನಿಲ್ಲಾ. ಹಲವಾರು ದೇಶಗಳು ಇಂತಹ ಸಂಬಂಧಗಳನ್ನು ಕಾನೂನು ಬದ್ದವಾಗಿ ಒಪ್ಪಿಕೊಂಡಿವೆ.
ಭಾರತೀಯ ಸಮಾಜದಲ್ಲಿ ಸಂಸ್ಕೃತಿ ಹಾಗೂ ನೈತಿಕತೆಯ ಹುಸಿ ಮೌಲ್ಯಗಳನ್ನು ಮುಂದಿರಿಸಿ ಈ ವ್ಯಕ್ತಿಗತ ಸಂಬಂಧಗಳನ್ನು
ವಿರೋಧಿಸುವುದು ಸಹ ಅಮಾನವೀಯವಾಗಿವೆ. ಈ ನಾಟಕವೂ ಸಹ ಸಲಿಂಗಿ ಸಂಬಂಧವನ್ನು ಗಟ್ಟಿಯಾಗಿ ಎತ್ತಿ ಹಿಡಿಯುತ್ತದೆ.
ಸಂಪ್ರದಾಯ ಹಾಗೂ ನೈತಿಕತೆಯ ಹೆಸರಿನ ಸಾಮಾಜಿಕ ಅತಿರೇಕಗಳನ್ನು ದಿಟ್ಟವಾಗಿ ವಿರೋಧಿಸುತ್ತದೆ.
ಮೀಸೆ ಹೊತ್ತ ಗಂಡಸರನ್ನೆಲ್ಲಾ
ಇನ್ನಿಲ್ಲದಂತೆ ಟೀಕಿಸಿ ಪುರುಷರಿಗೆಲ್ಲಾ ಸವಾಲು ಹಾಕುವ ಈ ಉಗ್ರ ಫೆಮಿನಿಸ್ಟ್ ಪರ ನಾಟಕದ ನಿರ್ದೇಶಕಿಗೆ
‘ಎಲ್ಲಾ
ಗಂಡಸರೂ ಕೆಟ್ಟವರಲ್ಲಾ... ಹಾಗೆಯೇ ಎಲ್ಲಾ ಹೆಂಗಸರೂ ಒಳ್ಳೆಯವರಲ್ಲಾ...’ ಎನ್ನುವ ಕನಿಷ್ಟ ಅರಿವು ಇರುವುದುತ್ತಮ.
ಸಂಖ್ಯೆಯಲ್ಲಿ ಕಡಿಮೆ ಇದ್ದರೂ ಮಹಿಳಾಪರ ಸ್ವಾತಂತ್ರ್ಯಕ್ಕೆ ತುಡಿಯುವ ಮಾನವೀಯ ಪುರುಷರೂ ಇದೇ ಸಮಾಜದಲ್ಲಿದ್ದಾರೆ.
ಹಾಗೆಯೇ ಸಂಖ್ಯೆಯಲ್ಲಿ ಕಡಿಮೆ ಇದ್ದರೂ ಪುರುಷರನ್ನು ಗೋಳು ಹೊಯ್ದುಕೊಳ್ಳುವ... ನಿಂದಿಸಿ, ಹಂಗಿಸಿ
ಶೋಷಿಸುವ ಹೆಂಗಸರೂ ಇದೇ ಸೊಸೈಟಿಯಲ್ಲಿದ್ದಾರೆ.... ಹೀಗಿರುವಾಗ ಪುರುಷ ಕುಲವೇ ಸ್ತ್ರೀವಿರೋಧಿ ಎಂದು
ಪುರುಷರನ್ನು ಸಾರಾಸಗಟಾಗಿ ಹಿಯಾಳಿಸುವ ಈ ನಾಟಕದಲ್ಲಿ ಕೊನೆಗೆ ಮನೆ ಬಿಟ್ಟು ಓಡಿಹೋಗಿ ಜೊತೆಗೆ ಬಾಳುವ
ಈ ಸಲಿಂಗಿಮೋಹಿ ಮಹಿಳೆಯರಿಗೆ ಸಹಾಯ ಮಾಡುವುದೂ ಸಹ ಭೂತದ ಸರದಾರ ಅಂದರೆ ಗಂಡು ಭೂತ ಎನ್ನುವುದು ಈ ನಾಟಕದ
ವಿಪರ್ಯಾಸ...
ಈ ನಾಟಕದ ನಿರ್ದೇಶಕಿ ಹಾಗೂ
ನಟಿಯರು ಇನ್ನೂ ಹರೆಯದ ಯುವತಿಯರು. ಗಂಡು ಹೆಣ್ಣಿನ ಸಂಬಂಧದ ಆಳ ಅಗಲ ಅನಿವಾರ್ಯತೆ ಅರಿಯದವರು. ಹೀಗಾಗಿ
ಪುರುಷರ ಮೇಲೆ ಆರೋಪ ಮಾಡಿ ಹೆಣ್ಣುಗಳು ಜೊತೆಯಾಗಿ ಬಾಳುವ ಲೆಸ್ಬಿಯನ್ ಕಾನ್ಸೆಪ್ಟ್ ಇರುವ ನಾಟಕ ಕಟ್ಟಿ
ಕೊಟ್ಟಿದ್ದಾರೆ. ಇಲ್ಲಿ ಲೆಸ್ಬಿಯನ್ ಆಗಿರೋದು ಅಪೇಕ್ಷಣೀಯವಲ್ಲಾ.. ಆದರೆ ಪುರುಷ ದ್ವೇಷದ ಸಾರ್ವತ್ರಿಕ
ಪ್ರತಿಪಾದನೆ ಆಕ್ಷೇಪನೀಯ. ಆದರೆ ರಿಯಾಲಿಟಿ ಬೇರೆಯದೇ ಆಗಿದೆ.. ‘ಪ್ರಕೃತಿ ಬಿಟ್ಟು ಪುರುಷನಿಲ್ಲಾ...
ಪುರುಷನ ಬಿಟ್ಟು ಪ್ರಕೃತಿಯಿಲ್ಲಾ... ಈ ಪ್ರಕೃತಿ ಹಾಗೂ ಪುರುಷ ಜೊತೆಯಾಗಿಲ್ಲದಿರೆ ಮನುಕುಲವೇ ಇಲ್ಲಾ’ ಎನ್ನುವ ಸತ್ಯವನ್ನು ಈ ಯುವತಿಯರು
ಅರಿಯಬೇಕಿದೆ... ತಮ್ಮ ನಾಟಕದ ಸಂದರ್ಭವನ್ನು ಸಾರ್ವತ್ರೀಕರಣ ಮಾಡಿ ಇಡಿಯಾಗಿ ಪುರುಷಕುಲವನ್ನು ಹಾಗೂ
ಸಮಗ್ರವಾಗಿ ಸಮಾಜವನ್ನು ದೂಷಿಸದೇ ತಮಗೊದಗಿದ ಅನ್ಯಾಯಕ್ಕೆ ಕಾರಣರಾದವರನ್ನು ಮಾತ್ರ ವಿಮರ್ಶೆಗೊಳಸಿ
ದೃಶ್ಯರೂಪದಲ್ಲಿ ಕಟ್ಟಿಕೊಟ್ಟರೆ ಚೆಂದ. ಒಂದು ಅಪರೂಪದ ಘಟನೆಯನ್ನು ಸಾರ್ವತ್ರೀರಣಗೊಳಿಸಿ ಮಹಿಳೆಯ
ಸ್ವಾತಂತ್ರ್ಯಕ್ಕೆ ಸಲಿಂಗಿ ಸಂಸಾರವೇ ಪರ್ಯಾಯವೆಂದು ಸಾರುವುದು ಅತೀ ದೊಡ್ಡ ಅಪಾಯಕಾರಿಯಾಗಿದೆ. ಅದರ
ಬದಲಾಗಿ ಸಲಿಂಗಿಗಳಿಗೂ ಜೊತೆಯಾಗಿ ಬದುಕುವ ಹಕ್ಕಿದೆ ಎಂದು ಹೇಳಿದ್ದರೆ ಈ ನಾಟಕಕ್ಕೆ ಮಾನವೀಯ ನೆಲೆ
ಬರುತ್ತಿತ್ತು.
ಇಡೀ ಸಮಾಜದ ಬಗ್ಗೆ ಈ ನಾಟಕ
ಅವಹೇಳನಕಾರಿಯಾಗಿ ಮಾತಾಡುತ್ತದೆ. ಆದರೆ ಇದೇ ಸಮಾಜದಲ್ಲಿ ಮಹಿಳೆಯರ ಪಾಲು ಅರ್ಧದಷ್ಟಿದೆ ಎಂಬುದನ್ನು
ಮರೆತಂತಿದೆ. ಗಂಡು ಹೆಣ್ಣುಗಳೆಲ್ಲಾ ಸೇರಿಯೇ ಸಮಾಜ ಸೃಷ್ಟಿಯಾಗುತ್ತದೆ. ಇಲ್ಲಿ ಸಮಾಜವನ್ನು ಅಪರಾಧಿ
ಸ್ಥಾನದಲ್ಲಿ ನಿಲ್ಲಿಸುವ ಬದಲಾಗಿ ಸಮಾಜದಲ್ಲಿ ಲಿಂಗತಾರತಮ್ಯವನ್ನು ಹುಟ್ಟು ಹಾಕಿದ ಪುರೋಹಿತಶಾಹಿ
ವ್ಯವಸ್ಥೆಯನ್ನು ಹಾಗೂ ಮನುವಾದಿ ಮನಸ್ಥಿತಿಯವರನ್ನು ವಿರೋಧಿಸಬೇಕಿದೆ. ಇಲ್ಲಿ ಇಡೀ ಸಮಾಜ ನೈತಿಕ ಪೊಲೀಸ್‌ಗಿರಿ
ಮಾಡುತ್ತಿಲ್ಲಾ... ಹಾಗೂ ನೈತಿಕ ಗುತ್ತಿಗೆದಾರಿ ಕೆಲಸ ಹಿಡಿದಿಲ್ಲ. ಆದರೆ ಕೆಲವು ಸಂಪ್ರದಾಯವಾಗಿ
ಮನಸ್ಥಿತಿಯ ಮನುವಾದಿಗಳು ನೈತಿಕ ಗುತ್ತಿಗೆ ಪಡೆದವರಂತೆ ಮರೆಯುತ್ತಾರೆ. ಅಂತವರ ವಿರುದ್ದ ಲಿಂಗ ಸಮಾನತೆ
ಬಯಸುವ ಎಲ್ಲಾ ಗಂಡು ಹಾಗೂ ಹೆಣ್ಣುಗಳು ಪ್ರತಿಭಟಿಸಿ ಅಂತವರನ್ನು ಮಟ್ಟಹಾಕಬೇಕಿದೆ. ಲಿಂಗ ತಾರತಮ್ಯವಿಲ್ಲದ
ಸಮಾಜ ನಿರ್ಮಿಸಬೇಕಿದೆ. ಅದರ ಬದಲಾಗಿ ಸಮಾಜವೇ ಸರಿ ಇಲ್ಲವೆಂದು ಆಪಾದಿಸಿ ಸಪರೇಟ್ ಆಗಿ ಸಮಾಜವನ್ನೇ
ಬಿಟ್ಟು ಬದುಕಲು ಸಾಧ್ಯವಿಲ್ಲ. ಇಲ್ಲಿ ಎಲ್ಲರೂ ಇನ್ನೊಬ್ಬರ ಶ್ರಮ ಹಾಗೂ ಸಹಕಾರದ ಮೇಲೆ ಅವಲಂಬಿತರು. ಒಬ್ಬರಿಗೊಬ್ಬರು ಸಹಕರಿಸುತ್ತಾ ಬದುಕುವುದೇ ಜೀವನ.
ಇನ್ನೂ ಈ ನಾಟಕದ ನಿರ್ಮಾತೃಗಳು
ಮಾಗಬೇಕು. ಬದುಕಿನ ಅಗತ್ಯಗಳಂತೆ ಅನಿವಾರ್ಯತೆಗಳನ್ನು ಅರಿಯಬೇಕು. ಸ್ವಾತಂತ್ರ್ಯವೆಂದರೆ ದಮನದಿಂದ
ವಿಮೋಚನೆ ಪಡೆಯುವ ಪ್ರಕ್ರಿಯೇಯೇ ಹೊರತು ಪುರುಷದ್ವೇಷವಾಗಲೀ ಇಲ್ಲವೇ ಸಮಾಜ ದ್ವೇಷವಾಗಲಿ ಅಲ್ಲಾ ಎಂಬುದನ್ನು
ಮನದಟ್ಟು ಮಾಡಿಕೊಳ್ಳಬೇಕು. ಹಾಗೂ ಇದೆಲ್ಲಾ ಮನದಟ್ಟಾಗುವುದು ಅಪಾರ ಅನುಭವದಿಂದ ಮಾತ್ರ ಸಾಧ್ಯ? ಸಲಿಂಗಿ
ಮೋಹ ಎನ್ನುವುದು ಪುರುಷದ್ವೇಷಕ್ಕಿಂತಲೂ ಹಾರ್ಮೋನುಗಳ ವ್ಯತ್ಯಾಸದಿಂದ ಹುಟ್ಟುವಂತಹುದು. ಪರಿಸ್ಥಿತಿಯ
ಒತ್ತಡದಿಂದಲೂ ಸೃಷ್ಟಿಯಾಗಬಹುದಾದಂತಹುದು. ಹೀಗಾಗಿ ಸಲಿಂಗಿಗಳ ಸಮಸ್ಯೆಗಳನ್ನು ವಿವರಿಸಿ ಅವರಿಗೂ ಈ
ಭೂಮಿಯ ಮೇಲೆ ಘನತೆಯಿಂದ ಬದುಕುವ ಹಕ್ಕಿದೆ ಎಂದು ಈ ನಾಟಕ ಪ್ರತಿಪಾದಿಸಿದ್ದರೆ ಚೆನ್ನಾಗಿತ್ತು.
ಸಲಿಂಗಿ ಸ್ವಾತಂತ್ರ್ಯವನ್ನು
ವಿಕ್ಷಿಪ್ತವಾಗಿ ಹೇಳುವ ಈ ನಾಟಕದಲ್ಲಿ ಭೂತದಿಂದ ಬ್ರೂಣ ಹತ್ಯೆ ನಡೆಯುತ್ತದೆ. ಇದು ಎಷ್ಟು ಸಮರ್ಥನೀಯ
ಎನ್ನುವ ಪ್ರಶ್ನೆ ಕಾಡದೇ ಇರದು. ಮಗು ಅತ್ಯಾಚಾರದಿಂದ ಹುಟ್ಟಲಿ, ಇಲ್ಲವೇ ಅನೈತಿಕತೆಯಿಂದ ಹುಟ್ಟಲಿ,
ಅಥವಾ ಯಾವುದೇ ರೀತಿ ಪಿಂಡ ಆಕಾರ ಪಡೆಯಲಿ.. ಅದನ್ನು ತಾಯಿಯ ಗರ್ಭದಲ್ಲಿದ್ದಾಗಲೇ ತೆಗೆದು ಹಾಕುವುದನ್ನು
ಭೂತವೇ ಮಾಡಲಿ ಇಲ್ಲವೇ ಯಾರೇ ಮಾಡಲಿ ಅದು ಖಂಡನೀಯ. ಈ ನಾಟಕದಲ್ಲಿ ಸಲಿಂಗಿಗಳನ್ನು ಸಲಿಂಗಿಗಳನ್ನಾಗಿಯೇ
ಉಳಿಸಲು ಭೂತದ ಕೈಯಿಂದ ಬ್ರೂಣ ಹತ್ಯೆ ಮಾಡಿಸಲಾಗಿದ್ದು ಅಕ್ಷಮ್ಯ. ಹಾಗೂ ಇದು ನಕಾರಾತ್ಮಕ ಪರಿಣಾಮವನ್ನು
ಪ್ರೇಕ್ಷಕರ ಮೇಲೆ ಮೂಡಿಸಬಹುದಾಗಿದೆ.
ವೇದಿಕೆಯ ಮೇಲೆ ಟಾಪ್‌ಲೆಸ್ ಆಗಿ ಅರೆಬೆತ್ತಲಾಗುವುದು..
ರೇಪ್ ದೃಶ್ಯವನ್ನು ಯಥಾವತ್ತಾಗಿ ತೋರಿಸುವುದು ಹಾಗೂ ನಾಟಕದಾದ್ಯಂತ ಹಲವಾರು ಬಾರಿ ಯುವತಿಯರು ಪರಸ್ಪರ
ಚುಂಬಿಸುವುದು.. ಕನ್ನಡ ರಂಗಭೂಮಿಗೆ ಹೊರತಾದಂತಹುದು. ಮತ್ತು ಈ ನಾಟಕದಲ್ಲಿ ಇದೆಲ್ಲಾ ಅಗತ್ಯವೂ ಇರಲಿಲ್ಲಾ.
ಲೈವ್ ಸೆಕ್ಸ್ ತೋರಿಸಿ ನೋಡುಗರಲ್ಲಿ ಬಿಸಿ ಏರಿಸುವ
ಬದಲಾಗಿ ಸಾಂಕೇತಿಕವಾಗಿ ತೋರಬಹುದಾದ ಅನೇಕ ಸಾಧ್ಯತೆಗಳು ನಾಟಕದಲ್ಲಿವೆ. ಆದರೆ.. ಬೋಲ್ಡ್‌ನೆಸ್ ತೋರಿಸಿಯೇ ನಾಟಕವನ್ನು
ಪ್ರೇಕ್ಷಕರಿಗೆ ಮುಟ್ಟಿಸಬೇಕಾದ ಅಗತ್ಯತೆ ಎಷ್ಟು ಸರಿ? ಎನ್ನುವ ಪ್ರಶ್ನೆ ಹುಟ್ಟದೇ ಇರದು. ನಾಟಕ ಎಂದರೆ
ಸಿನೆಮಾ ಅಲ್ಲಾ ಎಲ್ಲವನ್ನೂ ಬಿಚ್ಚಿಟ್ಟು ತೋರಿಸಲು. ನೋಡುಗರಲ್ಲಿ ಬಿಸಿ ಏರಿಸಲು. ಏನೇ ತೋರಿಸಬೇಕೆಂದರೂ
ಅದು ಕಲಾತ್ಮಕವಾಗಿದ್ದರೆ.. ಪಬ್ಲಿಕ್ ಆಗಿ ತೋರಬಾರದ್ದನ್ನೆಲ್ಲಾ ಸಾಂಕೇತಿಕವಾಗಿ ತೋರಿಸಿದ್ದರೆ ನಾಟಕಕ್ಕೆ
ಕಳೆ ಬರಲು ಸಾಧ್ಯ. ಹೀಗೆಲ್ಲಾ ಬೆತ್ತಲೆ, ಕಿಸ್ಸು ಹಾಗೂ ಸೆಕ್ಸ್‌ನ್ನು ಬಹಿರಂಗವಾಗಿ ತೋರಿಸಿದರೆ
ನಾಟಕದ ಆಶಯ ನೇಪತ್ಯಕ್ಕೆ ಸೇರಿ ಪ್ರೇಕ್ಷಕರ ಅಂತರಂಗದ ವಿಕ್ಷಿಪ್ತತೆಗಳೇ ಮುಂಚೂಣಿಗೆ ಬರುವ ಸಾಧ್ಯತೆಗಳೇ
ಹೆಚ್ಚು. ಏನೇ ಇರಲಿ.. ನೇಹಾ ಸಿಂಗ್ ಹಾಗೂ ಭೂಮಿಕಾ ಧುವೆ ಈ ಇಬ್ಬರೂ ನಟಿಯರು ಅನೇಕಾನೇಕ ಪಾತ್ರಗಳಿಗೆ
ಜೀವತುಂಬಿ ನಟಿಸುತ್ತಲೇ ವೇದಿಕೆಯಲ್ಲಿ ಪಾದರಸದ ಚಲನೆಯನ್ನು ತೋರಿದ್ದಾರೆ. ಇಬ್ಬರೂ ಉತ್ತಮ ನಟಿಯರು
ಎನ್ನುವುದರಲ್ಲಿ ಎರಡು ಮಾತಿಲ್ಲಾ. ಇಡೀ ನಾಟಕವನ್ನು ಈ ಕಲಾವಿದೆಯರು ಆವರಿಸಿಕೊಂಡು ದಡ ಸೇರಿಸಿದ್ದಾರೆ.
ಬಿಂದಾಸ್ ಅಭಿನಯದಲ್ಲೂ ಮುಂಚೂಣಿಯಲ್ಲಿದ್ದಾರೆ.
ಈ ಇಬ್ಬರೂ ನಟಿಯರ ಬಣ್ಣ ಬಣ್ಣದ
ಕಾಸ್ಟೂಮ್ಸಗಳು ಆಕರ್ಷನೀಯವಾಗಿದ್ದವಾದರೂ ಮೊದಲಿನಿಂದಲೂ ಒಂದೇ ರೀತಿಯ ಕಾಸ್ಟೂಮನ್ನು ಎಲ್ಲಾ ಪಾತ್ರಗಳಿಗೂ
ಬಳಸಿದ್ದು ಏಕತಾನತೆಯನ್ನುಂಟು ಮಾಡಿತು. ನಿರ್ದೇಶಕಿಯೇ
ಬೆಳಕಿನ ವಿನ್ಯಾಸವನ್ನೂ ಮಾಡಿದ್ದು ಅದನ್ನು ಮಂದಾರ್ ಗೋಖಲೆಯವರು ಸಮರ್ಥವಾಗಿ ನಿರ್ವಹಿಸಿದ್ದಾರೆ.
ಕೆಲವೊಂದು ರೊಮ್ಯಾಂಟಿಕ್ ದೃಶ್ಯಗಳಲ್ಲಂತೂ ಬೆಳಕು ಮೋಹಕವಾಗಿ ಮೂಡಿಬಂದು ನೋಡುಗರನ್ನು ಪರವಶಗೊಳಿಸಿದೆ.
ಹಿನ್ನೆಲೆ ಸಂಗೀತ ಹಾಗೂ ದ್ವನಿಗಳು ನಾಟಕದ ಭಾಗವಾಗಿಯೇ ಮೂಡಿ ಬಂದಿದ್ದು ನೇಪತ್ಯದ ತಾಂತ್ರಿಕ ವಿಭಾಗದಲ್ಲಿ
ವೃತ್ತಿಪರತೆ ಕಾಣುತ್ತದೆ. ಇಳಿಬಿಟ್ಟ ಪೇಂಟಿಂಗ್‌ಗಳನ್ನೇ ಬಳಸಿಕೊಂಡು ಸೆಟ್ ನಿರ್ಮಿಸಿ ದೃಶ್ಯಗಳನ್ನು ಕಟ್ಟಿಕೊಟ್ಟಿದ್ದು
ಬಹಳ ಸೊಗಸಾಗಿ ಮೂಡಿಬಂದಿದೆ.
ಈ ಸಲದ ಸಿಜಿಕೆ ರಾಷ್ಟ್ರೀಯ
ರಂಗೋತ್ಸವದ ಘೋಷವಾಕ್ಯ “ಸಂಬಂಜ ಅನ್ನಾದು ದೊಡ್ದು ಕನಾ..”. ಆ ಆಶಯಕ್ಕೆ ಪೂರಕವಾಗಿ ‘ಸಲಿಂಗ ಸಂಬಂಧವೂ ಸಹ ದೊಡ್ದು
ಕನಾ..’
ಎಂದು ಈ ದ್ಹೋರಿ ಜಿಂದಗಿ ನಾಟಕ ಹೇಳುವಂತೆ ಮೂಡಿಬಂದಿದೆ. ಸಮಾಜದಿಂದ ವಿಮುಖಿಯಾಗಿ ಅತಿಂದ್ರೀಯ ಶಕ್ತಿಯ
ಸಹಕಾರದಿಂದ ವ್ಯಕ್ತಿಗತ ಸಂಬಂಧವನ್ನು ಗಟ್ಟಿಗೊಳಿಸುವ ಆಶಯದ ಈ ಪುರುಷವಿರೋಧಿ ನಾಟಕವು ಮನುಷ್ಯ ಸಂಬಂಧಗಳನ್ನು
ಕಟ್ಟುವ ಬದಲು ವಿಕ್ಷಿಪ್ತಗೊಳಿಸುತ್ತವೆ. ಸಂಬಂಧವೆಂದರೆ ಕೇವಲ ಗಂಡು ಗಂಡಿನ ಇಲ್ಲವೇ ಹೆಣ್ಣು ಹೆಣ್ಣಿನ
ನಡುವೆ ಹರಳು ಗಟ್ಟುವ ರಿಲೇಶನ್ ಮಾತ್ರವಲ್ಲಾ.. ಅದು ಸಮಾಜಮುಖಿ ಮಾನವೀಯ ನೆಲೆಯಲ್ಲಿ ಗಟ್ಟಿಗೊಳ್ಳುವ
ಸಂಬಂಧವಾಗಿದೆ ಎಂಬುದು ದೇವನೂರರ ಮಾತಿನ ಅರ್ಥವಾಗಿದೆ. ಆದರೆ.. ಈ ‘ದ್ಹೋರಿ ಜಿಂದಗಿ’ ನಾಟಕವು ಸಾಮಾಜಿಕ ಮಾನವೀಯ
ಸಂಬಂಧಗಳನ್ನು ಧಿಕ್ಕರಿಸಿ ತುಂಬಾ ವ್ಯಕ್ತಿಗತವಾದ ಸಲಿಂಗಿ ಸಂಬಂಧವನ್ನು ಪುರುಷ ವಿರೋಧಿ ನೆಲೆಯಲ್ಲಿ
ವೈಭವೀಕರಿಸುತ್ತದೆ. ಹಾಗೂ ಈ ಸಿಜಿಕೆ ರಂಗೋತ್ಸವದ ಆಶಯಕ್ಕೆ ನ್ಯಾಯವೊದಗಿಸುವುದರಲ್ಲಿ ಸೋತಿದೆ.
-ಶಶಿಕಾಂತ ಯಡಹಳ್ಳಿ
(ಪೊಟೋ ಕರ್ಟಸಿ ಥಾಯ್ ಲೋಕೇಶ್)
ಕಾಮೆಂಟ್‌ಗಳಿಲ್ಲ:
ಕಾಮೆಂಟ್‌ ಪೋಸ್ಟ್ ಮಾಡಿ